Читать книгу Mielo kaj Pipro. Miniaturoj онлайн

4 страница из 6

– Kien vi sendas?

– Al Honkongo.

– Kial ne ekzistas indekso?

– Neniu indekso.

– Kiel?

Ŝia kolego de la sekva fenestro maldekstre, ĉirkaŭ kvardekjara virino, probable aŭdinta nian dialogon, demandis ŝin:

– Internacia?

– Jes.

– Tiam eblas sen indekso.

– Kaj kiel sendi ĝin, per aero aŭ per tero?

– Kiel li volas.

La knabino alklakis la klavaron:

– Neniu Honkongo!

– Kiel ne?!

– Atendu momenton, mi ekscios.

La knabino iris al la fenestro dekstre malantaŭ kiu sidis ankaŭ ĉirkaŭ dudek knabino:

– Rigardu Honkongon.

– Atendu minuton…

– Ankaŭ vi ne havas ĝin!

La knabinoj konfuzite demandis min:

– Kaj kio estas Honkongo?

– Honkongo estas eksa brita kolonio, en 1996 ĝi iris al Ĉinio.

– Atendu momenton… Ne, ankaŭ ne en Ĉinio… mi demandos la estron.

La estro, ĉirkaŭ kvindekjara virino, ĵetante rigardon al mian pakaĵon, montris sian fingron al la ekrano:

– Ĉi tio estas Honkongo.

Poste ŝi prenis plumon kaj skribis «Honkongo» sur la pakaĵeto, forstrekante la vortojn «Kong Kong», kiujn mi skribis haste.