Читать книгу Миннетдар ол! онлайн
1 страница из 5
Севиль КАРАШАЙ
Миннетдар ол!
Сув эр шейни агъартыр,
Юзю къараны агъартмаз.
Аталар сёзю
I
Бу саба бутюн кой урьметли ве къыйметли инсанны сонъки ёлгъа озгъармакъта. Онынъ апансыз олюми кимни кедерге, кимни белли фикирлерге, кимни бу алгъа кетирген себеплерге далдыра. Куньлернинъ энъ сыджакъ вакъты эди, орталыкъта къурып къалгъан отлар, солугъан чечеклер, тарлалардаки айванлар биле сувсызлыкътан олеята. Ёл четинде бир машина токътады. Дюмен башында отургъан йигит бу кедерли вакъианы дикъкъатнен сейир этмекте. Онынъ тыш къыяфети, бет сымасы ве беден бичими ерли олмагъаныны бильдире эди. Мевтанынъ янында атеш киби туташып фышкъыргъан къавгъа, йигитни фотокамерасыны четке алмагъа меджбур этти.
– Буны сиз башладынъыз, бакъынъыз неге кетирди!
– Эгер эр кес виджданына коре яшаса, проблемлер де олмаз эди!
– Оны сиз ольдюрдинъиз!
– Ёкъ, оны сизинъ ачкозьлюлигинъиз ёкъ этти!
Эркеклер къызышып бири-бирине атылмагъа башладылар. Де о, де бу тарафтан янъгъырагъан эр анги сёз, къавгъагъа чагъырув киби эди. Козьлерини къан баскъан, дамарлары бурюшкен бири-бирине багъыргъан адамлар имамнынъ сёзлерини биле эшитмей, къыскъасы – дженазе намазы толусынен бозулды. Ниает, къапы аралыгъына зар-зорнен чыкъкъан эсли-башлы къадын, вайвалап, агълап-къычырып ялвармагъа башлады: