Читать книгу De kie mi estas. Kial mi estas ĉi tie. Kien mi iras 2.0. Memuaroj de eksterterano онлайн
1 страница из 11
De kie mi estas. Kial mi estas ĉi tie. Kien mi iras 2.0
Memuaroj de eksterterano
Valentin Ruzanov
Al mia muzo, Brigita Nikitina
Kaj ĝian finon, nek ĝian lokon, nek ilian turmenton, neniu scias;
(Doktrino kaj Interligoj, 76:45)© Valentin Ruzanov, 2021
ISBN 978-5-0055-3237-4
Created with Ridero smart publishing system
Longa tago, brulanta suno kaj flava sablo. Mi estas tre laca. Tre. Ĝi estis longa vojaĝo kaj ne ekzistas vojo reen. Post horo aŭ horo kaj duono, mi estos en la kolonio, kaj ĉio estos en ordo. Kaj kun mi, kaj kun la kolonio, kaj kun tiuj, por kiuj mi iris. Kompreneble ĉio estos en ordo, ĉar ni elektis la plej fortan por nenio – tiu, kiu povas superi ĉion kaj savi tiujn, kiuj restas ĉe la bazo kaj estas kondamnitaj nur atendi. Atendu, kion mi devas fari nun, kaj se la fonto estos sekura, tiam mi estingos mian soifon.
La flavaj okuloj serĉas kaj trovas nenion, kion ili fermas kaj malfermas denove.
La sablo en miaj okuloj igas min pli akra, sed se mi ne trovas sekuran aliron al la fonto, ĝi povas esti danĝera. Mi bezonas akvon. Mi ne povas vivi sen akvo. Eble provu trovi ŝin ĉi tie proksime. En sablo. Kaj kio, la veteranoj diris, ke tio okazis. Mi bezonas nur unu molekulon. Du hidrogeno, unu oksigeno. Du hidrogeno, unu oksigeno… Du hidrogeno…