Читать книгу De kie mi estas. Kial mi estas ĉi tie. Kien mi iras 2.0. Memuaroj de eksterterano онлайн

6 страница из 11

– Nu. Vi devos aspekti pli bona!

Ankoraŭ duonhoro da senpripensa konversacio kaj eĉ la najbaraj tabloj ekscios pri mia juneca revo – ludi ĵazon en Novjorko, la manko de ruslingvaj manlibroj tiutempe kaj pri mia intereso pri la angla. Mia sindonema historio en flua angla lingvo estas interrompita de neatendita rimarko de unu el la usonanoj:

– Bonan vesperon!

Sekvante la rigardon de la fremdulo, mi turnas min. Mi vidas la brulantajn okulojn de dudekjara kelnerino, kiu nerimarkeble staras malantaŭ mia dorso, tiaj okuloj estas ĉe la publiko, kiam vi prezentas virtuozajn pasejojn dum improvizo.

– Bonan vesperon! – la kelnerino, iom embarasita kaj kun iometa rideto sur la vizaĝo, rigardas, kiel mi, kun la buŝo malfermita, denove turnas mian rigardon al la usonanoj.

– Vi devas aspekti pli bone! Ili kapjesas.

(Decembro)

Nokto. Mergite en malfacilaj pensoj, mi marŝas laŭ la aŭtovojo. Ĉi tiu konkreta monstro estis speciale konstruita de la lasta svatanto de la princino por rapida veturado kaj oftaj rendevuoj kun ŝi. Sed laŭ lokaj loĝantoj, la plej mallonga vojo al la Princlando estas la fera vojo. Kaj multaj, kiel mi, elektis ĉi tiun vojon.