Читать книгу Mən hardanam. Mən niyə burdayam. Hara gedirəm 2.0. Bir yad adamın xatirələri онлайн

14 страница из 19

– Bəli … saat neçədə …? Yaxşı.

Bir saat sonra artıq stansiyada idi və Fomiç, Valera və Qohumunu görüb salamladı:

– Hey!

– Hey!

– Hər şeyi götürmüsən?

– Bəli.

– Siqaret alacağam.

Geri qayıdan Valyok, dayanan dostlarının yanında oturan qəribə bir tip gördü. Qəribə tip, təxminən otuz yaşlarında tamamilə ağıllı bir oğlan idi, amma ya oğlanda iyrənc bir şey var idi, ya da Valek bir şeydən əsəbiləşirdi:

– Nə Fomiç, mavi olanlar yenə yapışır?

Tip tam boyuna qalxdı və Valyok bir az tərəddüd etdi. Dava olmadı. Söhbət əsnasında elektrik qatarı yaxınlaşdı. Çantalar və çantalar götürüb hamı maşınlara tələsdi və ağıllı tip geri qalmadı:

– Məni özünlə apar?

– Yox.

– Yazıq!

– Selyavi!

Yarım saat sonra vaqondan boşaldıqdan sonra hamı yola çıxdı. Baqajın ən çətini, növbə ilə sürüklənən düymə akkordeonu idi.

Yerə gələrək, çantalarını çıxarıb istirahət etdikdə axşamın necə yaxınlaşdığını fərq etmədilər.

– Yaxşı, balıq ovu?

– Balıqçı çubuqlarınız varmı?

Bir qohum hər birinə bir çubuq verdi və qurdlar qazıb bir müddət gölməçə axtarıb gəzdikdən sonra hamısı sahildə oturdu. Balıq tutulmadı. Göydə nəhəng sarı ay göründü. Belə bir gecədə yalnız canavar və canavar yox idi.