Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 5 онлайн

110 страница из 129

Aylın – Fazilə: mənə gərək deyil niyəsi filan, artıq nələrisə bilməyim vacib deyil. Sənin xəyallarınıda boşa çıxaracağam, inan mənə. Fazil başıyla yox deyərək, kinlə gülümsəfi. Fazil – Aylına: səninçün ailənin nə qədər dəyərli olduğunu, çoxdan bilirəm mən. Sən düşünürsən, məni burda çürüdüb öldürıcıksən. Qəmli və təhlükəli həyatınıza son olaraq, əbədi nöqtə qoya biləcəksən? səhvin var Aylın xanım, çox böyük səhvin var. Bitmədi, əksinə bundan sonra başlayacaq ən əsasları. Mən boynuma alıram, hə sənə uduzdum. Bəs sənə maraqlı deyilmi. Sən məndən sonra, canından çox sevdiyin ailənə kimə uduzacaqsan? gülümsədi kinlə. Aylın gözlərini qıyaraq baxırdı, soruşmurdu, maraqlanmırdı. Aylın – Fazilə: mən sağkən, ailəmə zərər vermək istəyən hər bir şərəfsizin sonu, eyni sənin kimi olacaq, əmin ol. Bax, burda sənin qandallarında çürüyərək gəbərəcəksər. Sən ürəyini rahat tut, gəbərincə həyatının dadını şıxart. Ayağa qalxıb, bir – necə addım getmişdi.

Arxadan, – Aylına: bu gün bura gələrkən, səni izlədəndən xanını qurtara bildiyinün, mən hələki sağam. Aylın dayandı, dönmədən şüphəli baxışlarla baxaraq, düşüb nəyə işarə etdiyini anlamağa çalışdı. Fazil şərəfsizindən nə desən yalanlar gözləmək olardıda. Ancaq hardan bildi, özünün izləndiyini? ardına baxmadan getdi.