Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 5 онлайн

111 страница из 129

Gəlib şoferin qulağına nə isə pıçıldadı, ətrafa nəzər salıb baxdı. Şofer əlndəki çay fincanını masaya qoyub, qaçaraq getdi.

Ayın dərindən nəfəs alaraq, narahat və üzgün baxışlarla baxaraq, nə isə düşündü.

Aylının, atasıyla Sərdar evə gəldilər. Anası narahat olmasın deyə, yalandan gülümsəməyə çalışırdılar. Anası gəlib Sərdarı qucaqlayıb görüşdü. Anası – Sərdara: oğlum axşam yeməyinə gəlmədin, dedin mühüm işin var. Səhər bura kimi gəldin, Rəhimlə getdin heç mənə baş çəkmədən. Sərdar arvadı qucaqlayıb mehribanlıqla, – anasına: bağışla anam. Rəhim bəy, özüylə şirkətə gəlməmi xayiş etdi, tələsirdi. Rəhim tez Sərdara dayaq olmaqçün – arvadına: canım, Sərdarı mən apardım, o gəlmək istəyirdi. Gərçəkdən tələsdiyimə görə dedim ki, sonra gələrik birlikdə, bax gəldik.

Yazıq arvad inanadı, – olara: baxın bu sonuncu olsun, danışdıqmı? əriylə – Sərdar tez təsdiqlədilər sözünü. Bəli sonuncu olacaq, söz veririk canım. Rəhim – Sərdara: elə deyilmi Sərdar bəy? Sərdarda təsdiqləyərək, bəli Rəhim bəy, artıq Sevda anamı üzmək yox, söz verdik. Sərdar – anasına: Aylın yoxmu? anası gülümsəyərək, – Sərdara: var oğlum, buralardadır. Bilirsən, mənə biraz küsgündür qızım, son vaxtlar onu tək heç yerə getməyə qoyumadığımçün. Atasıyla Sərdar, bir – birilərinə şüphəli baxışlarla baxdılr.