Читать книгу Ostatnie życie онлайн

152 страница из 182

Kiedy rozmowa ucichła, odłożył laptopa na stolik przy łóżku. Odręczny list od matki nadal spoczywał w dolnej szufladzie. John nie tknął go, odkąd rozerwał kopertę i zobaczył pierwsze linijki, ale teraz list go przyzywał. Jakby matka nie mogła już znieść kolejnych uników czy tchórzliwych wymówek pozwalających odsunąć lekturę w czasie. Sięgnął po złożoną kartkę i przygotował się na krótki tekst napisany ręką staruszki.

John!

Tym razem musisz przyjechać do domu.

W gazecie napisano, że znów będą ścigali twojego brata. On przecież nic nie zrobił tej pannicy. Wiem to. Ale to wielcy panowie, a my jesteśmy gówno warci. Po co mieliby nas słuchać.

Billy nie da sobie z tym rady. Kolejny raz. Ja też nie dam rady. Umrę, John. Ci, którzy się na tym znają, mówią, że nie zostało mi wiele życia.

Mój kochany chłopcze, przyjedź do nas do domu i pomóż swemu bratu. Nie przyjechałeś, kiedy pisałam poprzednio. Ale tym razem musisz. Źle to wszystko wygląda, czuję to.

Wysyłam materiały ze śledztwa na takim czymś, co możesz wsadzić do komputera. Adwokat, który pomagał mi poprzednim razem, załatwił to i nie musiałam mu nic dopłacać. Chyba zrobiło mu się mnie szkoda.