Читать книгу Ostatnie życie онлайн

13 страница из 182

Postawił szklankę wody na podkładce, dla ochrony stolika przy kanapie.

– Dziękuję – powiedziała Sissela i opróżniła połowę jednym haustem. – Przepraszam za spóźnienie. Spotkanie się przeciągnęło i zupełnie zapomniałam, że po nim miała być degustacja wina. Przyniosłam ci kilka butelek. Nowy chłopak z zarządu ma udziały w gospodarstwie w Afryce Południowej i kiedy opowiedziałam mu o twoim zainteresowaniu winem, chciał koniecznie sprezentować ci skrzynkę.

– Pozdrów i podziękuj – odparł Heimer i usiadł w fotelu Lamino.

Nie cierpiał, kiedy jego żona robiła takie rzeczy. Jakim prawem sądziła, że butelki od jakiegoś tam handlarza koni zasługują na miejsce w jego piwnicy. Czy nie rozumiała, z jaką troską uzupełniał kolekcję, i że ta niewielka ilość miejsca, która została, była bardzo istotna ze względu na tych kilka bordeaux, które miał nadzieję kupić na aukcji win w Sotheby’s tej jesieni?

– Czy dziś wieczorem odzywała się do ciebie Emelie? – zapytał.

– Nie – odparła Sissela. – Nie ma jej w domu?