Читать книгу Ostatnie życie онлайн

48 страница из 182

Firma została założona w tysiąc dziewięćset trzydziestym pierwszym roku przez dzieci emigrantów, które zabrały ze sobą dżinsowy materiał do Värmlandii. Nazwa firmy była hołdem dla regionalnej pieśni Ach, Värmlandio, ty piękna kraino. Emelie Bjurwall, bo tak się nazywała córka, należała do czwartego pokolenia założycieli firmy i kiedyś miała nią pokierować. John przyjrzał się jej starej fotografii, na której pozowała razem ze swoją mamą Sisselą przy okazji otwarcia sklepu w Londynie. Nie mogła mieć więcej niż dziesięć lat, a jednak prezentowała fotografowi wyćwiczony uśmiech. Z podpisu pod zdjęciem wynikało, że bardzo ceni ubrania AchWe i nie może się doczekać, aż pewnego dnia sama stanie na czele rodzinnej firmy.

Jeśli chodziło o informacje o losach dziewczyny, artykuł w Wikipedii był powściągliwy. Napisano tylko, że w dwa tysiące dziewiątym roku zaginęła w nieznanych okolicznościach w okolicach Tynäs w gminie Hammarö nieopodal Karlstad w Szwecji.

John zamknął okienko z tekstem i zaczął szukać podsumowania śledztwa – czegoś, co pomogłoby mu uzyskać całościowy ogląd sytuacji. Po chwili poszukiwań w teczkach znalazł chronologiczne podsumowanie, w którym punkt wyjścia stanowiła domniemana ofiara.