Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 5 онлайн

47 страница из 129

Aylını özünə çəkib təkrar – təkrar öpdü üzündən, alnından, dodaqlarından. Aylında Nicatı öpdü, qucaqlayıb sinəsinə başını qoydu. Nicat çox sevindi, birinci idi etdiyi səhvindən sonra, beləcə özünə qısılıb bağışladığını ifadə edirdi. Nicat – Aylına: bağışla canım, səndən məni ayrı salacaqdı Fazil şərəfsizi, bir daha təkrarlanmayacaq söz verirəm sənə. Aylının saçlarını sığallayaraq öpüb, bərk – bərk özünə sıxıb tutdu.

Arxadan səs eşidildi, – Nicata: mən nə dedim, siz nə edirsiniz? Aylın Sərdarın səsindən tanıdı. Ancaq başını Nicatın sinəsindən götürmədi. Nicat – Sərdara: sevgidən sən anlamassan mənim qədər, o üzdən nə dediyinin önəmi yox bu dəqiqə. Sərdar əsəbləşdi, – Aylına: bu axlını oynatdı anladıq, sənə nə oldu?

Aylın üzünü sinəsindən çəkib – Nicata: Sərdar düz deyir canım, təhlükəni unutduq bir anda ikimizdə. Get canım mən axşam gələcəm, tamammı? Sərdara xoş deyildi, Aylının Nicata axşam gələcəm deməsi. Çox qısqanırdı, əlin üzünə çəkib kənara baxdı. Nicat təkrar özünə çəkib Aylının dodaqlarından öpdü buraxmadan. Nicat – Aylına: gözləyəcəm ürəyim, çox darıxdım gec olmadan gəl.