Читать книгу Sprawa 1569 онлайн

68 страница из 111

Torill odebrała. Nie słyszał, co mówiła, ale zrozumiał, że poprosiła dzwoniącego, żeby zaczekał.

Zamknął książkę, odłożył ją na nocny stolik i wstał.

Mucha uwięziona za zasłoną obijała się o szybę okna, próbując się uwolnić. Bohrman rozchylił światłoszczelne zasłony. To nie była mucha, tylko duży, brzydki, czteroskrzydły owad. Mężczyzna otworzył lekko okno i wypuścił go na zewnątrz.

Zatrzeszczały dolne stopnie schodów.

– Cristian?

Nie odpowiedział od razu. Zgasił światło, ostrożnie wyszedł z pokoju i przymknął drzwi.

– Śpi – powiedział i uśmiechnął się do Torill.

– Telefon do ciebie – rzekła. – Z policji.

Miał telefon komórkowy. Zupełnie nową nokię 8210, ale wieczorem często ją wyłączał. Jeśli ktoś naprawdę musiał się z nim skontaktować, i tak zazwyczaj znajdował sposób, by do niego dotrzeć. Tak jak teraz.

Słuchawka była odłożona. Zbliżył ją do ucha.

– Mecenas Cristian Bohrman, słucham.

– Z tej strony Sten Kvammen z policji.

Bohrman dobrze wiedział, kim jest Kvammen. Był szefem wydziału dochodzeniowo-śledczego komendy policji w Porsgrunn.