Читать книгу Sprawa 1569 онлайн

63 страница из 111

Słońce już zaszło, więc po obu stronach rumowiska ustawiono reflektory. Pachniało mokrym popiołem. Gdzieniegdzie znad zwęglonych mas drzewnych wciąż unosiła się para wodna. Zachowała się tylko część komina i fragmenty jednej ściany. Reszta domu runęła do piwnicy.

Nils Hammer stał obok pozostałości po fundamentach. Podeszli do niego. Technicy dokonujący oględzin miejsca zdarzenia pracowali trzy–cztery metry dalej. Usunęli wiele warstw gruzu i odsłonili wykręcone ludzkie szczątki. Ubranie i skóra spaliły się doszczętnie. Czaszka wydawała się popękana.

– Wiemy, czy dom został przeszukany przez ekipy poszukiwawcze? – spytał Wisting.

Hammer przytaknął.

– Sprawdzono ścieżkę i las – odparł, wskazując ręką. – Wokół domu ustawiono barierki i rozciągnięto taśmy policyjne. Ekipy przeszukały dom, ale nie dostały się do piwnicy ani na piętro. Schody uszkodził pierwszy pożar. Poza tym nie szukali z myślą o tym, że ktoś może ją tutaj ukrywać.

– Zwłoki mogły tu leżeć przez cały czas – skomentowała Dokken. – Albo zostały podrzucone, zanim podpalono dom.