Читать книгу Zapiski z królestwa. 50 niesamowitych opowieści o angielskim futbolu онлайн

39 страница из 102

Opisane poniżej wydarzenia stają coraz bardziej mglistym wspomnieniem, choć ze starych fotografii wyraźnie wynika, że widoczność była bliska zeru. Na szczęście nikomu nie stało się nic złego.

Rok 1945. Już samo to, że Arsenal jest gospodarzem meczu piłkarskiego na należącym do Tottenhamu obiekcie White Hart Lane może się komuś dzisiaj wydawać wynaturzeniem, jednak ktoś taki powinien wiedzieć, że podczas II wojny światowej stadion Highbury stanowił ARP (ang. Air Raid Precautions), czyli jedno z tych miejsc w Wielkiej Brytanii, które miały służyć ludności cywilnej jako schronienie w przypadku nalotów bombowych.

AFC jako klub sportowy dobrze znał smak wojny. Podczas działań z nią związanych aż 42 profesjonalnych piłkarzy Kanonierów służyło na froncie. A drużyna, w której gościnnie występowali różni zawodnicy, wśród nich słynny Stanley Matthews (ten sklecony na szybko skład gospodarzy nie spodoba się zresztą Rosjanom, ale o tym później), musiała grać na White Hart Lane, obiekcie odwiecznego rywala – Tottenhamu Hotspur. Wyczytałem gdzieś, że menedżer The Gunners, George Allison, przekształcił pokój służący w czasie meczów sędziom w swoje mieszkanie. Ostatecznie Highbury zostało zbombardowane, a północne nabrzeże Tamizy uległo niemal całkowitemu zniszczeniu przez wrogie siły lotnicze. Kilku piłkarzy Arsenalu, wśród nich Bobby Daniel, Sidney Pugh, Harry Cook i Leslie Lack, straciło życie, służąc ojczyźnie.