Читать книгу Ostatnie życie онлайн

129 страница из 182

Zamknął szkicownik i odłożył etui z powrotem na stolik przy łóżku. Może portret pamięciowy wyszedłby mu lepiej, gdyby przeczytał protokoły przesłuchań. Odetchnął głęboko i na krótką chwilę zamknął oczy. Potem włączył komputer i zmusił się do przeczytania transkrypcji pierwszej rozmowy prowadzonej przez komisarza Antona Lundberga i inspektora Bernta Primera.

Kom. Lundberg: Znasz dziewczynę o nazwisku Emelie Bjurwall?

Przesłuchiwany Nerman: Nie.

Lundberg: Okej. Ale wiesz, kto to jest?

Nerman: Tak, wiem. Chyba wszyscy wiedzą.

Lundberg: Mógłbyś nam powiedzieć, co o niej wiesz, Billy?

Nerman: Wiem tylko tyle, że jej stara jest nadziana.

Lundberg: Czy wiesz, dlaczego jej mama jest tak bogata?

Nerman: Jest właścicielką AchWe – tych sklepów z ubraniami.

Lundberg: Tak, zgadza się. Czyli jednak wiesz całkiem sporo, Billy. Widujesz się czasem z Emelie?

Nerman: Nie, przecież powiedziałem, że jej nie znam.

Lundberg: A chciałbyś się z nią widywać?

Nerman: O co panu chodzi, do cholery?

Lundberg: Spokojnie, Billy, nie chcę cię denerwować. Chcę tylko to wyjaśnić.