Читать книгу Ostatnie życie онлайн

28 страница из 182

Nigdy wcześniej nie czuł się tak dobrze jak wtedy, kiedy budowali dom, a tym razem Sissela wyjątkowo usunęła się z drogi. To on był architektem z wykształcenia, szanowała to. Nawet jeśli od wielu lat nie pracował, wciąż się na tym znał.

Heimer spojrzał na żonę unoszącą do ust szklankę soku. Jej dłonie wyglądały staro. Na tę część ciała nic nie mogli poradzić chirurdzy plastyczni ani drogie kremy. Jeśli chce się znać wiek kobiety, wystarczy się przyjrzeć jej dłoniom. To równie pewne jak datowanie radiowęglowe.

Zaczął znów myśleć o Emelie.

Jego myśli mogły podążać w innych kierunkach tylko przez krótkie momenty, potem znów wracały do niej. Czuł się tak, jakby ktoś umieścił mu klatkę piersiową w imadle i powoli obracał pokrętła, zwiększając nacisk. Zaczął tęsknić za torem biegowym. Chciał pobiec tak szybko i daleko, aż poczuje w ustach smak krwi. Ogłuszyć mózg za pomocą kompletnego wycieńczenia fizycznego.

– Jest wpół do jedenastej – powiedziała Sissela. – Musimy coś zrobić.

Jej głos był cichy, ale zdecydowany.