Читать книгу Ostatnie życie онлайн

69 страница из 182

Lundberg: Pijana?

Aglin: Tak mi się wydaje.

Lundberg: Jak bardzo?

Aglin: Chyba tak jak wszyscy.

Lundberg: Rozumiem. Czy była pijana, kiedy przyszła?

Aglin: No, tak jakby.

Lundberg: Tak jakby? Jak mam to rozumieć, Magnus?

Aglin: Tak. Kiedy przyszła, była nawalona. Chyba wypiła sporo przed imprezą.

Lundberg: Czy wiesz, gdzie była Emelie, zanim przyszła na imprezę do ciebie? Mówiła coś na ten temat?

Aglin: Nie wiem. Pewnie wcześniej zrobiła gdzieś rozgrzewkę.

Lundberg: Czy na imprezie był tylko alkohol?

Aglin: To znaczy?

John zrozumiał, o co chodziło Lundbergowi. Rodzice Emelie znaleźli woreczek ze śladami kokainy w szufladzie biurka w pokoju córki. Absolutnie nie można było wykluczyć, że zażyła ją przed przyjściem na imprezę. Magnus nie zwrócił jednak uwagi, by Emelie była pod wpływem czegoś jeszcze oprócz alkoholu. Zaprzeczył też w odpowiedzi na pytanie, czy na imprezie pojawiły się narkotyki. John żałował, że komisarz mocniej nie naciskał chłopaka w tej kwestii. Mimo wszystko chodziło o rozpieszczonych szczeniaków z klasy wyższej, a w Szwecji, tak jak i w Stanach Zjednoczonych, kokaina była najbardziej popularnym narkotykiem w tych kręgach.