Читать книгу Ostatnie życie онлайн

85 страница из 182

Myśli nadal wirowały mu w głowie i uczepiły się najmroczniejszego punktu w jego wnętrzu. Zdjęcie wytatuowanego przedramienia córki, które chwilę wcześniej wyświetlił na ekranie, wydawało się nie do zniesienia. Pomyślał o ostatnim symbolu, rozcinającym skórę niczym rana, i zamknął oczy.

Wyobraził sobie, że przecina czarną taflę jeziora. Z dużą prędkością zapadał się w masy wody, jakby jakaś siła ciągnęła go na dno. Nie było to nieprzyjemne uczucie, przypominało ulgę.

Kiedy znów otworzył oczy, usłyszał, że płacze. Najpierw cicho, a potem coraz głośniej. Szlochając, opadł na podłogę, plecami do panoramicznego okna. Uderzył tyłem głowy w grube szkło tak mocno, że poczuł się, jakby czaszka miała mu eksplodować.

Nie dało się zrzucić winy na Sisselę. Zajmowała się tylko tym, do czego została zaprogramowana: przygotowywaniem córki na czekającą ją pracę. Taki sam dryl stosował wobec niej jej ojciec. Nie miało znaczenia, czy córki z rodziny chciały przejąć firmę, czy też nie. Chodziło o obowiązek i odpowiedzialność wobec czegoś większego. Wręcz coś na kształt religii.