Читать книгу Śpiewaczka онлайн

41 страница из 80

– Jak się nie uspokoisz, to przysięgam, że ci przypierdolę!

– Przepraszam – głos Dagmary był ledwo słyszalny.

– Tylko nam się tu, kurwa, nie powieś!

Elizę przeszedł dreszcz. Wyobraziła sobie martwą Dagmarę i bezskutecznie próbujących ją ratować strażników. Zastanawiała się, co by było, gdyby jej plan się nie powiódł i musiałaby spędzić wiele lat w więzieniu.

Dziewczynę z tatuażem, zgodnie z przewidywaniami Reny, wywieziono do psychiatryka. Na jej miejsce dokwaterowano nową. Okazała się nią osiemnastolatka z dobrego domu. Powiedziała Renie, że trafiła tu przez pewnego frajera. Sprzedał jej trefny towar, który udawał kokainę. Kiedy już się naćpała prawdziwymi narkotykami, poszła do niego ze swoim chłopakiem, rozbiła mu głowę kijem i zostawiła nieprzytomnego, żeby wykitował. Oszust nie umarł, tylko ze złamaniem czegoś tam w głowie wylądował na OIOM-ie. Dziewczyna chwaliła się, że rodzice wynajęli najlepszych adwokatów – takich, co to potrafią wyciągnąć człowieka z każdego gówna. Prawnicy zapewnili, że jeśli przyzna się do winy, okaże skruchę i pójdzie na terapię, to wszystko skończy się dobrze. Oczywiście pod warunkiem, że poszkodowany wyjdzie z tego cało. Rena natychmiast rozwiała te nadzieje, nazywając dziewczynę tępą cipą dymaną przez prawników.