Читать книгу Śpiewaczka онлайн

7 страница из 80

– Czym mogę pani służyć?

Przyjrzała mu się dokładnie i przezwyciężając nieśmiałość, spytała:

– Przepraszam, pan tu pracuje od niedawna?

– Zgadza się, chociaż antykwariuszem jestem prawie od zawsze – zaśmiał się. – Kupiłem ten interes od poprzedniego właściciela. Proszę sobie wyobrazić, że po trzydziestu latach życia na obczyźnie zdecydowałem się na powrót do Bydgoszczy.

– Ach, tak… Na stałe?

– Teraz na stałe. Wie pani, człowieka na stare lata ciągnie w rodzinne strony. Ja już się namieszkałem za granicą. W końcu przyszedł czas, żeby dożyć swoich dni na starych śmieciach.

Eliza, patrząc mu w oczy, skinęła głową i powiedziała cicho:

– Nie ma to jak w domu, prawda?

– Święte słowa! Ale czym mogę pani służyć? – powtórzył pytanie. – Może coś doradzę?

Wyjaśniła mu, że jest śpiewaczką, a poprzedni właściciel miał rozbudowany dział muzyczny i często trafiały się w nim prawdziwe perełki: stare wydania pieśni Chopina, Moniuszki i innych kompozytorów. Kiedyś nawet udało jej się kupić dziewiętnastowieczny zbiór pieśni Schuberta. Powiedziała, że lubi korzystać ze starych wydań nutowych, bo jest w nich ukryta niezwykła energia, która uwalnia się podczas pracy i pomaga artyście. Antykwariusz, słysząc to, klasnął w swoje drobne ręce i obiecał, że na pewno nie zaniedba działu muzycznego. Za każdym razem, gdy się u niego pojawiała, ucinali sobie pogawędki – początkowo krótkie, głównie o muzyce i literaturze, potem coraz dłuższe. Czasem Kruger opowiadał o swoim życiu.