Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 4 онлайн

4 страница из 127

Aylın ilac qutusunu yerinə qoyub, gəlib qapıdan Nicatın atasına baxdı, kişi yatmışdı. Aylın geri mətbəxtdə gəlib Nicata limonlu çay hazırladı, götürüb gəldi qapını döyüb, içəri girdi.

Nicat yerində oturdu Aylın gəldiyində, gəlib yanında əyləşib çayı Nicata verdi, iç bunu yaxşı gələr biraz. Nicat çayı götürüb bir udum içdi, dodağı acısada hiss etdirmədi. Aylında anlayırdı Nicatın canı acıyırdı bildirmirdi, – Niçata: sən çayını bitir, mən yemək hazırlayım. Ayağa qalxmaq istəyirdi, – Aylına: üzür istəyirəm, Aylın Nicata baxdı anlamadı. Nicat – Aylına: bilirəm dayın oğlunun xətrini çox istəyirsən, onu vurmamı əsla istəməzdin. Aylın biraz dayanıb baxıb gülümsədi, – Nicata: bilirsənmi, qırmızı xətt çizgisi var hər şeyin. Yəni hövsələnində, hörmətində, insanlığında, sevginində, bir həddi və qırmızı çizgizsi var, o ki qırmızı çizgini keçdin, ya söyülməlisən, yada vurulmalısan ki həddini ötdüyünü anlayasan. Dayım oğluda keçmişdi dediyim o xətti çoxdan, üzür istəmə sən lazım olanı etdin. Payınıda aldı əllərinə sağlıq deyərdim, ancaq sənində əllərində sağ yer qalmamış, 10 gündən deyərəm. Aylın ayağa qalxıb otaqdan çıxıb getdi, Nicat Aylının dalınca baxıb düşünürdü. B ilirdi bu son deyildi, Ramiz mütləq hardansa əvəz çıxmağa çalışacaqdı. Nicat özünə görə narahat deyildi, qorxurdu Aylına bir şey edərdi yanında olmadığında.