Читать книгу Sprawa 1569 онлайн

56 страница из 111

Ninni podeszła do niego.

– Dzień dobry!

Przedstawiła się i wyciągnęła rękę na powitanie.

– Pracuję w „Porsgrunns Dagblad”. Wie pan coś na temat tego zaginięcia?

– Zdaje się, że widziałem tę dziewczynę – odparł. – Jechała tędy na rowerze.

Wskazał kierunek.

Ninni skinęła głową. Policja informowała o kilku podobnych obserwacjach poczynionych przez świadków.

– Kiedy to było?

– Około wpół do dziewiątej – odparł.

– To znaczy, że jest pan jedną z ostatnich osób, które widziały ją żywą?

Mężczyzna spojrzał na nią badawczo.

– Nie chcę trafić do gazety – zaznaczył.

Ninni zignorowała tę uwagę. Wiedziała, że jest w stanie tak go urobić, żeby wystąpił w jej artykule.

– Jest pan stąd? – spytała.

Potwierdził.

Oceniła jego wiek na jakieś czterdzieści lat.

– Znał ją pan? Albo jej rodzinę?

– Tutaj wszyscy się znają.

Nagle coś zaczęło się dziać. Posterunkowa Ulstrup wsiadła do radiowozu. Przez chwilę rozmawiała przed radiostację.

Ninni podniosła aparat, skierowała go na policjantkę i zrobiła zbliżenie. Ulstrup odwiesiła mikrofon na miejsce i wyskoczyła z samochodu. Zamieniła kilka słów z szefem Czerwonego Krzyża, złożyła mapę i znowu wsiadła do radiowozu. Odjechała z parkingu, wzbijając tumany kurzu. Włączyła sygnalizację świetlną i dźwiękową i wjechała na E18.