Читать книгу Sprawa 1569 онлайн

93 страница из 111

Pudła przykrywała gruba warstwa kurzu. Wyglądało na to, że od dawna nikt ich nie ruszał. Wisting otworzył pierwsze pudło i wyjął teczkę numer jeden. Od czasu uprawomocnienia się wyroku w sądzie okręgowym w sprawie Hansena nic się nie działo. Przez ostatnie piętnaście lat nikt się nią nie interesował. Komisarz wyjął kolejną teczkę i przejrzał pobieżnie dokumenty wstępne.

O śmierci Jana Hansena poinformował go śledczy z Oslo. Wisting sam przekazał tę informację rodzicom Pernille Skjerven, żeby nie musieli dłużej drżeć na myśl o dniu, w którym zabójca ich córki wyjdzie na wolność. Podczas odsiadywania wyroku u Hansena zdiagnozowano raka prostaty, na tyle zaawansowanego, że doszło do przerzutów do węzłów chłonnych i kości. Hansen był wiele razy hospitalizowany i długi czas spędził w szpitalu więziennym, zanim Urząd Nadzoru Wykonywania Kar, Prewencji oraz Resocjalizacji podjął decyzję o zwolnieniu warunkowym i umieszczeniu Hansena na oddziale opieki paliatywnej szpitala Ullevål, gdzie mężczyzna wkrótce potem zmarł. Wisting dowiedział się również, że Hansen miał partnerkę, która przez ostatnich dziewięć lat jego życia regularnie odwiedzała go w więzieniu. Komisarz nie wiedział, kim była ta kobieta ani jak poznała Hansena, ale nie był zdziwiony samym faktem, że odsiadujący wyrok za zabójstwo miał adoratorkę. Widział już wcześniej takie przypadki. Niektóre kobiety pociągali mężczyźni, którzy popełnili poważne przestępstwa albo odsiadywali długie wyroki. Im brutalniejsze i bardziej nagłaśniane w mediach było przestępstwo, tym większa była fascynacja sprawcą. Psycholodzy mieli na to stosowne określenie. Hybristofilia. Nazwa mówiła sama za siebie. Hybris było pojęciem wywodzącym się z kultury starożytnej Grecji i oznaczało nieposkromioną pychę, przekroczenie miary, którą bogowie wyznaczyli człowiekowi.