Читать книгу 1793 онлайн

125 страница из 127

– Reuterholm czyta „Extra Posten”, tak samo jak wszystkie plotkary w tym kraju. Pan baron uzna to za kolejny dowód na to, że na pierwszym miejscu stawiam sprawy inne od tych, którymi polecił mi się zajmować. Będzie to dla niego pretekstem, żeby się mnie pozbyć. Właśnie podpisałeś mój wyrok śmierci.

– Zważywszy na to, w jaki sposób sprawowana przez ciebie funkcja wpłynęła w ciągu ostatniego roku na twoje zdrowie, odważę się stwierdzić, że każdy, kto przyczyni się do skrócenia twojej służby w tej instytucji, raczej ci to twoje życie wydłuży, niż skróci.

– Powinienem był pamiętać, z kim się zadaję, gdy właśnie ciebie jako pierwszego poprosiłem o pomoc. Cecil Winge gotów poświęcić wszystko i wszystkich dla dobra wyznawanych przez siebie ideałów.

Winge błyska oczami.

– Zgadza się, to ty poprosiłeś mnie o pomoc. Dobrze wiedziałeś, jaki jestem. Powodem, dla którego zgodziłem się wziąć tę sprawę, była moja lojalność wobec ciebie. Jednak w chwili, gdy zapadła decyzja, tę lojalność przeniosłem na ofiarę zbrodni. Teraz jestem odpowiedzialny za wyjaśnienie okoliczności śmierci ofiary, a nie za twój prestiż. Kilka dni temu byłem na cmentarzu i oglądałem zwłoki. Pozwól, że ci je opiszę, bo ty ich nie widziałeś: wszystkie kończyny zostały amputowane dawno temu. Każda rana miała dostatecznie dużo czasu na zagojenie, żeby można było dokonać kolejnego zabiegu chirurgicznego. Miesiącami go gdzieś przetrzymywano, przykutego do pryczy. Być może próbował wołać o pomoc, ale nadaremnie, bo obcięto mu język. Nie pozwolono mu nawet zachować zębów ani oczu. Czy możesz to sobie wyobrazić? Leżysz samotny i bezsilny i czekasz na dzień, w którym odetną ci kolejną część ciała. Znajdę tego, kto to uczynił. Dowiem się, dlaczego tak postąpił, a ty przekażesz mi nazwiska ludzi, o których wspomniałem. Zrobisz to zaraz po tym, jak się do ciebie zgłoszą. Poza tym przestań się użalać nad Reuterholmem i nad swoim losem. Mówisz o wyroku śmierci, i to w mojej obecności. Nie wstyd ci?