Читать книгу Łowca cieni онлайн

32 страница из 128

Zatacza się i wpada do rowu.

Przeklinając pod nosem, podnosi się i strzepuje z ubrania igły oraz ziemię.

Chociaż nie czuje wielkiego bólu, na jednym kolanie spostrzega dziurę w dżinsach i ciemną plamę krwi rozlewającą się coraz szerzej na ciemnoniebieskim materiale.

Patrzy na rower. Łańcuch spadł z zębatek, lecz poza tym chyba nic nie uległo uszkodzeniu. Koła nie wyglądają na wygięte, a gdy dla sprawdzenia prowadzi go kilka metrów po poboczu, nic nie zgrzyta ani się nie zacina.

Przyklęka i próbuje naciągnąć tłusty łańcuch, szybko jednak się orientuje, że nie da rady.

– Potrzebna pomoc?

Britt-Marie wstaje i odwraca się w stronę, skąd dochodzi głos.

Mężczyzna jest chyba kilka lat starszy od niej, wysoki i szczupły i szeroko się uśmiecha. Długie ciemnobrązowe włosy opadają mu na jedno oko, a ręce tkwią w kieszeniach dżinsów dzwonów.

– Obawiam się, że bez narzędzi się nie obejdzie – mówi Britt-Marie.

– W porządku? – pyta chłopak, wskazując na jej kolano.

– Jasne, to tylko zadrapanie. Bardziej martwię się o rower.