Читать книгу Ostatnie życie онлайн

169 страница из 182

– Jak zorganizowaliście poszukiwania ciała? – spytał tak neutralnie, jak tylko potrafił.

Ruben podszedł do mapy przymocowanej magnesami do białej tablicy. John stanął obok niego i patrzył na kontury Hammarö nieopodal Karlstad, gdzie przeżył pierwszych dwanaście lat. Kolega wskazał granicę narysowaną przez kogoś niebieskim atramentem w północno-wschodniej części mapy.

– Na tym obszarze, w pobliżu przylądka Tynäs, dziesięć lat temu znaleziono krew i nasienie. W pierwszych dniach po zaginięciu dziewczyny był on przeszukiwany z psami tresowanymi do znajdowania zwłok. Zaczęliśmy od ponownego zbadania go. Grupy policjantów mogły przecież coś przeoczyć poprzednim razem.

– Tym razem nie szukacie chyba z psami? – wtrącił John.

– Nie, używamy wykrywaczy metalu. Rodzice dziewczyny twierdzą, że w chwili zaginięcia miała na szyi srebrne serduszko.

Plan brzmiał rozsądnie, nawet jeśli miał braki. W końcu istniało ryzyko, że sprawca przewiózł ciało samochodem albo udało mu się doprowadzić do tego, że zniknęło w wodzie mimo niesprzyjającego wiatru i prądów.