Читать книгу Ostatnie życie онлайн

165 страница из 182

– Jasne – odparł i zaczął szukać otwieracza.

Kiedy zostali tylko we dwoje, Mona była mniej oficjalna. Wskazał gestem fotel obok szafy, usiadła.

– Przez pewien czas myślałam, że poprosi cię o złożenie autografu na zdjęciu – oznajmiła. – Ale Primer ma rację. Okręgowa policja kryminalna to nie FBI. Nie możesz się wychylać.

John wypił łyk piwa i powoli pokiwał głową. Według sfabrykowanego CV Fredrika Adamssona pracował jako śledczy w policji w Springfield – mieście niewiele większym od Karlstad – zanim przeprowadził się do Sztokholmu i uzyskał weryfikację swojego policyjnego wykształcenia.

Wszystkie manieryzmy z FBI byłyby out of character – czy jak to się tam mogło określać po szwedzku.

– Nie martw się, lubię swoją tożsamość i nie zamierzam zrobić nic, co by ją naraziło.

Odpowiedź nie była do końca zgodna z prawdą. Plan, który wcielił w życie, żeby poznać prawdę o bracie, trudno było nazwać pozbawionym ryzyka. Gdyby funkcjonariusze z komisariatu poznali jego prawdziwą tożsamość, wyrzuciliby go na zbity pysk. Informacja, że brał udział w dochodzeniu, w którym głównym podejrzanym był jego brat, z całą pewnością przeciekłaby do mediów. Dziennikarze rzuciliby się na skandal, opublikowaliby jego prawdziwe nazwisko na każdej stronie i platformie społecznościowej, która może dostarczyć polubień. Pachołkowie Ganiru musieliby tylko użyć Google’a, żeby go znaleźć.