Читать книгу Ostatnie życie онлайн

20 страница из 182

W uszach Johna rozległ się huk zamykanych ciężkich drzwi. Oświetlenie ponownie zostało zredukowane do białego blasku lampy roboczej. Sekundę później za ścianą kontenera oddano dwa szybkie strzały.

Cisza, która potem nastała, była absolutna. Jakby wszyscy mężczyźni w czterech blaszanych ścianach wstrzymali oddech i żaden nie chciał pierwszy wypuścić z płuc powietrza. W końcu milczenie stało się tak przytłaczające, że ten, który stał najbliżej drzwi, i tak otworzył usta.

– Spokojnie, nikt nie jest ranny – rzekł. – Te pociski tkwią w ziemi. Za cholerę nie wierzę w tę historię o przerwanych dostawach. Nikt z nas nie byłby chyba tak kurewsko głupi, żeby sypnąć, nie? Ganiru zawsze miał paranoję, tylko nas sprawdza.

John był prawie gotów mu uwierzyć. Słowa te tak uspokajały, tak pocieszały. Wkrótce wszystko się zakończy i razem będą się z tego śmiali. Szef zaprosi na drinka w tej obskurnej knajpie przy Patterson Park, którą prowadzi jego kuzyn.

John spróbował poprosić mózg, by znów uniósł prawe ramię. Połączenia nerwowe w dalszym ciągu strajkowały.