Читать книгу Ostatnie życie онлайн

79 страница из 182

– Nie rozumiem, czemu ona nam to robi – powiedziała Sissela, cały czas wpatrując się w jachty.

Jej głos brzmiał oceniająco. Heimer wiedział, że nie chciała sprawiać takiego wrażenia, ale tak właśnie ją odbierał. Zbyt szybko wytykała innym słabości.

– Szkoła biznesu była pomyłką – oznajmił.

Wiedział, że nie powinien w tym momencie pić.

– Jak może to być pomyłka? Przecież możliwość studiowania tam była jednym z jej życiowych celów – odparła Sissela i wreszcie odwróciła się do niego twarzą.

Jak długo właściwie gapiła się na to jezioro? Chyba jej się nie wydaje, że Emelie wróci do domu drogą wodną.

– Więc uważasz, że pierwsze oznaczenie na ramieniu to uczelnia? – zapytał.

– A o co innego mogłoby chodzić? Przecież zrobiła sobie ten tatuaż po Björkbacken, kiedy postanowiła zdobyć wykształcenie.

Heimer pokręcił głową.

– Mylisz się.

– No to dlaczego go zrobiła?

– Nie wiem. Jednego jestem w każdym razie pewien – szkoła biznesu nie była czymś, czego chciała ona, tylko ty.

– Ja nie miałam z tym nic wspólnego. Kiedy powiedziała, że się dostała, byłam równie zaskoczona jak ty.