Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 5 онлайн

124 страница из 129

Atası fərəhlə, ayağını – ayağının üstünə aşırıb – arvadına: canım, sən göz yaşını axıdıb, ürəyini rahatlaya bilirsən, yazıq biz kişilərin halına. Mənim qızım düzgün olanı etmiş. Məndə sabahdan, o evə pul ayıracam, yazıq uşaqla yardım olsun. Anası göz yaşlarını silib, uşağı bağrına basıb öz – özünə: mənim gözəl ürəkli balam. Ah canım qızım, Allah səndən razı olsun, içim rahatladı gərçəkdən. Ümid dərindən nəfəs alıb – Ramizə: bacım sanki, nağıllardakı dərin bir sehirli quyuya bənzəyir. Dibinə getdikcə, bitməz – tükənməz sehirləriylə, insanı şaşırtmağa davam edir. Atasınında qürurdan gözləri yaşardı, – oğluna: bacınla tək biz deyil, başqalarıda qürur duyurlar oğlum. Baxsana, yazıq uşaqlarçün şərayit yaratmış gözəl ürəkli qızım, gözlərini silib kənara baxdı.

Nicatda xalasıyla, Nazlıyla, axşam yeməyini yeyirdilər evdə. Xalası – Niçcata: Elzadan çox xoşum gəldi oğlum, mərəfətli qıza bənzəyir. Nazlı gülümsəyərək, – anasına: ana nə qədər mərəfətli olsada, qızın Aylına çata bilməz, elə deyilmi?