Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 4 онлайн

100 страница из 127

Aylın tez Nicatı sakitləşdirdi kənara çəkdi, sakit ol, Nicat sakit ol eşidirsən? mənim xətrimə, Allahın xətrinə gedək işimizə. Nicat Nifrətlə baxdı Ramizə. Aylın – Nicata: qırma məni gedək, Ramiz Aylını vurmasına çox peşman oldu, bir anlıq oldu olanlar. Ramizdə artıq Nicata baxmırdı, Ramiz baxa qalmışdı öz əlinə, necə Aylını vura bilmişdi?

Nicatı zorla apardı Aylın, dayanıb gözlüyən taxsiyə otuzdurdu, Aylında yanında əyləşib qapını ötdü, taxsi getdi. Ramiz hələdə özünün etdiyi hərəkətə baxa qalmışdı, əlini yumuruq sıxaraq, gözlərini yumub öz – özünə: Allahım nə etdim mən? əlim qırılaydı səni vurduğum yerdə bağışla, gözləri yaşardı bi ixtiyar.

Nicatla Aylın iş otağına gəldilər, hələ işçilər gəlməmişdilər. Nicat tez Aylının dodağına baxdı, eytiyatla yarasına toxundu, – Nicata: yox bir şeyim boş ver. Nicat ilac qutusunu götürüb, gətirib masaya qoyub açdı. İçindən ilacı – pambıqı çıxarıb, Aylının yaralanmış dodağına yavaş – yavaş toxundurdu. Nicat danışmırdı, çox üzülmüşdü Nazlının Ramizi qızışdıraraq Aylını vurdurmsına, Nicat özünü günühkar sayırdı. Aylın bunu yaxşı anlayırdı, Nicatın biləyindən tutdu, – Nicata: mənə bax asma suratını. Mən artıq şaşırmıram son zamanlar olanlara, səndə olduğu kimi qəbul etməyə çalış. Nicat Aylının gözlərinə baxdı üzgün baxışlarla – Nicata: mənim xətrimə, Nicat dərindən nəfəs alıb, Aylının dodağını silməyə davam etdi. Aylın Nicatın əlindən pambığı alıb – Nicata: sən bizə az şəkərli qəhvə hazırlasana. Nicat anladı, Aylın özünün başını qatmağa çalışırdı, söz demədən kofe makinasına yaxınlaşdı.