Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 4 онлайн

99 страница из 127

Ramiz birinci inanmadı, Nazlının dediyinə şüphəylə baxdı, Nazlı axşam olanları danışmağa başladı Ramizə. Nazlı danışdıqca Ramizin üzünün ifadəsi dəyişirdi. Nazlı Aylının dediyini düzgün anlamamışdı axşam, səhv anlatırdı Ramizədə. Aylın anası üzülməsin deyə, Nazlıya bir kəlmə düzgün söz demişdi ki, anası Nazlıya acıqlanmasın və sonra səhv söğzündən üzməsin. Aylın yenə özünü atmışdı ortaya günahsız yerdə, bunu anlamağa Nazlıya çox vardı hələ. Ramiz Nazlı anlatdıqca çox üzülürdü. Ramiz dərindən nəfəs alıb – Nazlıya: sən heç üzülmə, mən Aylının cəzasını verəçəm söz. Nazlı – Ramizə: yox – yox heçnə demə ona nə olar, yenə mənə acıqlanacaq – danlayaçaq. Ramizin Nazlıya yazığı gəldi, bir anda ürəyi əsdi, Nazlının alnında öpüb ayağa qalxıb, otaqdan çıxdı.

Aylında evdən çıxıb Nicata tərəf gedirdi ki işə getsinlər, Ramiz səslədi arxadan, Aylın dayan. Aylın Nicata çatmağa bir necə addım qalmışdı, Ramiz yetişdi. Aylının qolundan tutub, özünə çəkərək şillə vurdu ağzından, Niçat tez yetişib Aylını tutudu ki, yıxılmasın. Aylın əliylə ağzını tutub baxdı Ramizə, Nicat Aylının qanamış dodağına baxdı, necə əsəbləşdisə Ramizə vurmaq istəyirdi, Ramiz bağırdı! Ramiz- Aylına: demişsən Nazlıya ağzından vuraram, deməyəcəkdin bunu ona, deməyəcəkdin Aylın. Nicatın əli göydə qaldı, bir anlıq duyduğunda Nazlıya görə Aylını vurdu Ramiz, dəhşətə gəldi. Nazlının bu satqınlığı Nicatı bir anda keylləşdirdi, əli qalmışdı yuxarda, Ramizi vura bilmirdi.