Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 4 онлайн

97 страница из 127

Ramiz – Nicata: vay arxada gizlədirlər özünüüü, qorxdunmu? Aylın əsəbləşdi – Ramizə: Ramiz keç dedim. Ramiz Nicata baxa – baxa kedirdi, Nicatda dinc dayanmadı. Arxadan Aylının saçlarının qoxusunu aldı, Ramizə baxaraq. Ramiz Aylına baxıb kinlə gülümsəyərək, ketdi içəri.

Aylın dönüb – Nicata: mən tez hazırlanıram gedirik indi işə, danışdıqmı? Nicat Aylına üz ifadəsiylə bildirdi, mülayimcə hə deyə. Aylın getdi, Nicatın üzünün ifadəsi dəyişdi, ciddi oldu. Ramizin gəlməsinə çox əsəbləşmişdi.

Ramiz qapını döyüb, Nazlının otağına gəldi, Nazlı yeni oyanmışdı. Ramiz – Nazlıya: canım bacım mənim gülümsədi, Nazlı yerində oturdu. Ramizin gəldiyinə sevindi gəl qardaşım, Ramiz gəlib Nazlını qucaqlayıb öpüb, bağrına basdı. Nazlıda Ramizi qucaqlayıb tutudu, – Ramizə: çox qorxdum! sizə bir şey olmuş deyə. Ramiz Nazlını alnından öpüb, yanında əyləşdi – Nazlıya: qorxma bacım, heçnə olmamış görürsən. Dedimmi sən oyandığında yanında olacam? bax gəldim. Nazlı təkrar Ramizin boynuna sarılıb qucaqladı, – Ramizə: sənin haqqın üstümdə çoxdur qardaşım, ödəyə bilmərəm bir ömür yaşasam. Ramiz donuru tapmışdı Nazlıçün, onu deyirdi Nazlı. Ramiz gülümsəyib, ikki əlləriylə Nazlının üzündən tutub mehribanlıqla – Nazlıya: olurmu heç elə şey? sən mənim bacımsan. Həmdə qardaşımın sevgilisi, yəni artıq gəlinimiz sayılırsan. Bax bir daha belə söz demə, tamammı? Nazlı gülümsədi, tamam demədərm söz.