Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 4 онлайн

108 страница из 127

Aylın – Şəfaya: Şəfa sən get onun yaxınlıqlarında hərlən, bax nə haqda danışıllar. Unutmadıqsa az öncə iş imzaladıq olarla. Onun danışdığı o qızla mülayim ol, bax kimiymiş öyrən, Şəfa – Aylına: anladım o iş məndə, çıxdı otaqdan tez. Nicat Aylına baxdı, – Nicata: nə desən olar, yoxlamaq lazım yenidən hər şeyi. Onun burda ilişib qalması yaxşı oldu, tez anlayaraıq nə iş qarışdırdığını, elə deyilmi?

Nicat – Aylına: sevmədim mən o tipi heç, bilmrəm harda olan… bizim başımıza ilişir gəlib, əsəbləşdi. Aylın – Nicata: avara olduğu üzündən bəllidir, bəlkədə atası demişkən, yenə özünü birinə müvəqqəti olaraq fəda edir. Birdəki adamı tanımadan, onun xaricindəndə qiymətləndirmək düzgün deyil. Aylın keçib yerində əyləşdi, – Aylına: mən gedim canım başımın bəlasına bir baxım, gəlirəm tez Aylın Nicatın atasını dediyini anladı, – Nicata: get mən burdayam tələsmə, yeməyini çayını ver. Nicat kefsiz çıxdı otaqdan.

Gedərkən Fədanın hələdə qızın yanında əyləşib söhbət etdiyini gördü. Şəfa Nicatı gördü, Şəfaya işarə etdi ki, gözü onda olsun. Şəfa işarə etdi ki, narahat olmasın, Nicat getdi. Fəda görmədi Nicatın getdiyini. Şəfada yaxınlarında başqa işçilərə iş haqda nəsə danışaraq, gözü olarda idi.