Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 4 онлайн

113 страница из 127

Aylın istəmirdi Nazlıyla nə isə haqda danışsın, getmək istədi, Nazlı arxadan – Aylına: sən heç kimsən. Aylın dayandı baxdı Nazlıya tərəf, Nazlı yaxınlaşdı əlində su bakalıyla. Aylın – Cansuya: sən get Sərdara bax zəhmət olmasa, Cansunun heç xoşuna gəlmirdi Nazlının danışığı – davranışı, baş üstə Aylın xanım, getdi. Aylın – Nazlıya: məndən incimisən bilirəm, – Aylına: sən kimsən ki mən səndən inciyim? kimsən sən. Aylın Nazlının sözlərindən bir anlıq dərindən nəfəs alıb – Nazlıya: tamam heç kiməm səninçün. Ancaq biraz vaxtlıq idarə et xayiş edirəm, – Aylına: mən səni burda gömək istəmirəm, anlamırsanmı? mənim rahatlığımı pozursan sən. Tək mənim yox hər kəsin, baxsana ətrafına hər kəsi salmışsan biri – biriylə, düşmən etmişsən. Mənə qardaş sayılan insanların ortasında qoymusan məni çıxılmaz vəziyyətdə, sən necə pis birisənmiş bilirsənmi? heçdə göründüyün kimi mələk kimi deyilsən. Mən bunu anladım, başqalarıda vaxtında anlasaydılar, belə olmazdı üzülməzdilər sənə gör. Sən çinsənmi – şeytansanmı anlamıram, necə girə bilirsən iki insanın ortasına? birinci şirkət açdınız, sonra tərk etdin getdin Ramizi dəli etdin. İndi yenə şirkət qurdun Nicatla birlikdə, indidə onu dəli edirsən. Dedin ya səhər ikisidə dalaşarkən aralarında qaldın sənə dəydi, tez – tez belə hallar olsaydı, bəlkə axlın başına gələrdi. Aylın – Nazlıya: səsnin dilin uzanmış, Nazlı əlindəki suyu Aylının üzünə atdı.