Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 4 онлайн

109 страница из 127

Axaşm olurdu işdən çıxası vaxt idi, Ramiz saatına baxdı. Dilqəm hələdə çalışırdı, qapı açıldı döyülmədən. Ramizlə Dilqəm baxdılar qapıaya, gələn anası idi. Dilqəmələ Ramiz tez ayağa qalxdılar. Ramiz Bahar – anasına: anam sən niyə gəldin, bir şeymi oldu? Bahar anası – Ramizə: yox oğlum. Gəldim ki olmasın yenə, Ramiz anlamadı. Anası gəlib ikisinidə alnından öpüb, – olara: evə gedirik burdan düz, şövbəyə filan deyil. Bundan sonra belə olaçcaq oğlum, siz evin yolunu şaşırsınız tez – tez. Məndə analıq borcumu yerinə yetirim ki, üzüm qara olmasın ölənlərimizin, qalanlarımızın, qarşısında. Ramiz anladı söz özünə ait idi, işdən çıxıb Aylından üzür istəməyə gedəcəkdi, alınmadı. Anası – olara: hadi hazırlanın doğru evimizə. Dilqəm güldü Ramizin halına altdan – altdan. Ramiz Dilqəmə əsəbə işarə etdi ki, verəcəm payını gülmə. Dilqəm anasını qucaqlayıb, düz etdin gözəl anamız bizim. Biz nə qədər böyüsəkdə, anamızçün hələdə uşaqlar olaraq qalırıq, elə deyilmi qardaşım? Ramizə acıq verdi. Ramiz baxıb yalandan gülümsədi, kefsiz – kefsiz telefonunu masadan götürüb baxdı. Ramiz dərindən nəfəs alıb, buyur anam gedəyin evimizə, anasını öndən dəfət etdi.