Читать книгу Bez winy онлайн

29 страница из 132

Drzwi przebiła kolejna kula. Sprawca nie mógł celować prosto do kobiet skulonych w kącie, ale wystarczyło, że jedna z kul odbije się od ściany i trafi je rykoszetem, a wtedy nic ich nie uratuje.

W krótkim odstępie czasu padły dwa kolejne strzały.

Kate zerknęła na zegarek. Tylko dwie minuty do Yorku. Pociąg już zwalniał. Ludzie zaraz zaczną się tłoczyć na korytarzu, zmierzając w kierunku drzwi. Mogła mieć tylko nadzieję, że strzały już usłyszano i że nikt nie pojawi się w przejściu przed toaletą. To mógł być szaleniec strzelający na oślep do wszystkiego, co się porusza. Kate sięgnęła do kieszeni dżinsów i jęknęła, uświadomiwszy sobie, że telefon komórkowy zostawiła w torebce. A torebkę na siedzeniu obok Colina. Nie będzie w stanie z nikim się skontaktować.

Kolejny strzał. Ksenia trzęsła się jak osika.

– Kseniu, ma pani komórkę?

– Zgubiłam torebkę, gdy biegłam przez cały pociąg. Siedziałam w jednym z ostatnich wagonów… Nie wiem, gdzie ją upuściłam. – Zaczęła płakać.

– Nie szkodzi. Proszę zachować spokój.