Читать книгу Wiemy, że pamiętasz онлайн

45 страница из 116

– Cześć – powiedział August Engelhardt. – Pomyślałem, że będziesz chciała wiedzieć. O ile nie pilnujesz, żeby ci nie przeszkadzano w wolnym czasie.

– Jest wciąż zatrzymany?

– Tak, właśnie się dowiedziałem. Mamy trzy doby.

– My? – zdziwiła się Eira.

Dochodzenia w sprawie zabójstw nigdy nie zostawały w Kramfors, natychmiast wysyłano je do Sundsvall i trafiały do tamtejszego zespołu do spraw ciężkich przestępstw. W pierwszej fazie postępowania wykorzystywano wszystkie lokalne siły, te bardziej wyspecjalizowane, a nawet posterunkowych, którzy mogli zostawać po godzinach i przeprowadzać najpilniejsze czynności, ale wszystko, co wymagało jakichkolwiek poważniejszych decyzji, lądowało sto kilometrów na południe, na starówce w Sundsvall.

Zawahała się kilka sekund za długo, bo już miała się zgłosić na ochotnika do pracy w wolny dzień, ale nagle coś zabrzęczało w kuchni i musiała szybko odłożyć telefon. Piekarnik oznajmił, że tarta z serem Västerbotten właśnie się upiekła. Potem Eira zerknęła na bukiety przygotowane przez mamę na tę okazję i doszła do wniosku, że jednak nie zrezygnuje ze wspólnego świętowania.