Читать книгу Łowca cieni онлайн

24 страница из 128

Wyciąga do niej rękę, a ona podaje mu swoją.

Elsie traci życie w dzielnicy Klara. Jest czas zimna, lęku i racjonowania wszystkiego.

Zamienia się w cień i popada w wieczne zapomnienie.

Ale w tej samej chwili, gdy jej opowieść dobiega końca, zaczyna się inna. W pewnym sensie jej śmierć staje się początkiem wszystkiego, magicznym nasieniem zdolnym rozwinąć się w potężne drzewo.

Kres bowiem nie istnieje, są tylko nowe historie, które rozpoczynają się wtedy, gdy stare się kończą.

Elsie zostaje pochowana na początku marca. Na jej pogrzeb przychodzi wdowa z trójką swoich dzieci, ponadto Hilma i Valdemar, a także kilku policjantów i jedna siostra policyjna.

W kolejną wiosnę nastaje pokój. Świat leczy krwawiące rany i usiłuje zrozumieć niepojęte, które niedawno się wydarzyło. Zajmie to więcej czasu, niż ktokolwiek mógł sobie wyobrazić.

Funkcjonariuszowi Bobergowi rodzi się drugie dziecko. Z upływem czasu coraz rzadziej myśli o Elsie, chociaż bywa, że budzi się z krzykiem z koszmaru, w którym ona prosi go o to, aby wyciągnął z jej głowy ostrze oskarda. Albo – jeszcze rzadziej – przypomina mu się, jak kiedyś siedziała w kącie, bawiąc się z małą dziewczynką, której matka wpadła pod tramwaj. Tamto zdarzenie obudziło w nim coś wyjątkowego, może dlatego, że on także stracił matkę, gdy był mały.