Читать книгу Łowca cieni онлайн

20 страница из 128

Żadne z dzieci nie odpowiada, wszystkie przysuwają się ciasno jedno do drugiego i w końcu wyglądają jak jedna nierozerwalna istota – bezkształtna masa złożona z ciał i skołtunionych czupryn.

Podczas gdy Boberg i Stark sprawdzają wąską kuchnię, Elsie przykuca obok nich.

– Dobry wieczór – mówi. – Nazywam się Elsie Svenns i jestem policyjną siostrą. Powiecie mi, co się stało?

Maluchy spoglądają na nią pełnymi strachu oczami i milczą. Podobnie jak chłopiec czekający na komendzie sprawiają wrażenie, jakby odjęło im mowę. Elsie podejmuje jeszcze jedną próbę, ale na próżno. Albo są bardzo wystraszone, albo jak wszyscy na Bagnie nie lubią przedstawicieli władzy.

Wstaje więc i podchodzi do kuchenki, żeby poszukać ewentualnych śladów, które by im podpowiedziały, co się tutaj wydarzyło. Na podłodze siedzi dwuletni szkrab. Ma tak brudną buzię, że Elsie nie może nawet dostrzec rysów twarzy. Posklejane włosy opadają na nienaturalnie chude ramionka. Ubranie, zrobione chyba ze starych szmat, jest brudne i pełne dziur. Malec – nie sposób nawet rozpoznać, czy to chłopiec, czy dziewczynka – ssie kawałek szmatki, którą ma owinięty kciuk.