Читать книгу Łowca cieni онлайн

19 страница из 128

– Drugie piętro – bąka Stark i rusza po wąskich kamiennych schodach na górę.

Elsie odsuwa się na bok, aby przepuścić Boberga, który sprężyście bierze po dwa stopnie naraz, wskutek czego jego bagnet kołysze się w tę i z powrotem na czarnym pasie. Przed drzwiami na pierwszym piętrze stoją narzędzia – blaszane wiadro, łopata i oskard oparty styliskiem o posadzkę.

Idą wyżej. Stark puka do drzwi, ale nikt nie otwiera. Szybko zerka na kolegę, po czym naciska klamkę. Drzwi uchylają się ze skrzypieniem.

Pomieszczenie jest ciasne, wilgotne i zalatuje w nim wymiocinami i mokrą wełną. W słabym blasku lampy naftowej stojącej na stole Elsie dotrzega dzieci przycupnięte na podłodze przed kuchenką. Jest ich niemało, dolicza się siedmiorga, wszystkie wyglądają na mniej niż dziesięć lat. Oprócz dwóch materacy z końskiego włosia na podłodze wala się też kilka skłębionych zniszczonych koców. Przy samej kuchence deski są usiane skorupami potłuczonych naczyń.

– Jak się macie? – odzywa się Boberg, zdejmując z głowy karakułową czapkę ze złotym emblematem.