Читать книгу Łowca cieni онлайн

87 страница из 128

– Cześć! – woła Britt-Marie.

Nie słysząc niczyjej odpowiedzi, ściąga buty i przechodzi do pokoju. Nowy kolorowy telewizor jest włączony, rozbrzmiewa motyw muzyczny serialu The Onedin Line.

Erik leży na dywanie przed aparatem i śpi z kciukiem w buzi, a Björn głośno chrapie na kanapie. Na stoliku są dwie zgniecione puszki po piwie i pusta ćwiartka po wódce.

Britt-Marie wyłącza telewizor akurat w momencie, gdy dziób potężnego żaglowca tnie taflę wody, a kapitan unosi sekstant ku niebu.

Wzbiera w niej gniew. Ma ochotę dać Björnowi prosto w twarz, nie robi tego jednak, tylko dźwiga Erika z podłogi i ostrożnie zanosi go do łóżeczka. Sprawdza, czy przynajmniej ma suchą pieluchę. Potem przykłada mu dłoń do czoła, aby się upewnić, że nie gorączkuje, i wreszcie przykrywa go ręcznie szytą patchworkową kołderką. Potem sprząta puszki, niedopałki i butelkę po wódce. Teakowy stolik przeciera zmywakiem – tym, który ma identyczny brudnoszary kolor jak oczy inspektora Krooka – i uchyla drzwi na balkon, aby wywietrzyć pokój przesycony dławiącym odorem dymu i wódki.