Читать книгу Ostatnie życie онлайн

105 страница из 182

Sissela przez chwilę myślała i w końcu skinęła głową. Potem wstała i zeszła po schodach do holu. Allan pobiegł za nią.

– Myślałem, że jesteśmy zgodni co do…

Przerwała mu.

– Jesteśmy zgodni co do tego, że zajmujesz się mediami. Ale ja nadal zamierzam szukać swojej córki.

Wsunęła nogi w czerwone kalosze, otworzyła drzwi i wyszła na podjazd. Wróciła już po kilku sekundach.

Heimer zszedł za nią do holu.

– O co chodzi? – zapytał.

Sissela wzięła głęboki oddech, żeby dojść do siebie.

– Wszędzie są ludzie. Reporterzy i kamery telewizyjne. Chyba zdążyli mnie sfilmować, kiedy wyszłam za furtkę.

Heimer domyślił się, co zaszło. Reporter „Aftonbladet” zapewne opublikował artykuł, a wtedy obudziła się reszta redakcji w kraju. Ogłoszenie zaginięcia dziedziczki to dobry news, a z Karlstad do Sztokholmu nie jest znowu tak daleko.

– Co masz zamiar zrobić? – zapytał.

– Cały czas to mówię: mam zamiar szukać Emelie.

Heimer zrozumiał, że Sisseli nie da się zatrzymać. Nawet jej ojciec najwyraźniej zdawał sobie sprawę, że kampania przekonywania na nic się nie zda, i w milczeniu pokręcił głową.