Читать книгу Śpiewaczka онлайн

31 страница из 80

– Wiadomo, że skomplikowana – rzuciła rozbawiona grubaska. – Wszystkie sprawy są skomplikowane, ale sto czterdzieści osiem to szacun. Kogo zajebałaś?

Młoda, na oko dwudziestoletnia kobieta, która leżała na pryczy, ryknęła przeraźliwym śmiechem.

– Tą się nie przejmuj. – Skrzywiła się grubaska. – Jest pierdolnięta.

Dwudziestolatka śmiała się jeszcze głośniej. Na prawej połowie twarzy miała wytatuowane drobne gwiazdki układające się w kształt komety.

– No, odpowiadaj, jak pytam, słonko – zniecierpliwiła się szefowa celi. – Musisz powiedzieć, kogo zajebałaś, bo my tu żadnych tajemnic w tych sprawach przed sobą nie mamy, rozumiesz?

Eliza rozbieganym wzrokiem omiotła wszystkie trzy osadzone. Miała wrażenie, że z każdą sekundą cela staje się coraz mniejsza i bardziej duszna. Smród, brudne ściany, wpatrujące się w nią kryminalistki i okropna muzyka z telewizora sprawiły, że poczuła odrazę i lęk. Zakładała przecież, że tu trafi, ale teraz uświadomiła sobie, że rzeczywistość będzie o wiele trudniejsza, niż sobie wyobrażała.