Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 5 онлайн

6 страница из 129

Sərdar dartıb Aylını özünə çəkib qucaqlayıb öpüb, bağrına basdı, – Aylına: mən səninlə hər zaman fəxr etdim. Sənin kimi gözəl ürəkli – cəsarətli sevgilim olduğuna görə, heç vaxtdı peşman olmadım. İdidə peşman deyiləm inan mənə, bizi bir – birimizdən xaricən ayırsalarda, daxilən əsla ayıra bilməzlər. Mənim ürəyim, canım, ruhum sənə bağlıdır, anlayırsanmı? mən başqa kimsəni nə sevə, nədə görə bilərəm. Aylında Sərdara sarılıb ağladı çarəsiz üzgün, bilirdi Sərdarın qollarından istəsədə çıxa bilməzdi.

Nicatı Ramiz evinə gətirmişdi, otaqdan çıxmamasıçün çox zor qarşını ala bilirdilər. Nicat Aylına getməkçün dartınırdı, Ramiz qarşısında dayanıb imkan vermirdi. Dilqəmlə Fəda da, gəlmişdilər Ramizə yardıma, olarda duyduqlarından şoka düşmüşdülər. Nicatı saxlamaqçün əllərindən gələni edirdilər. Nicat özünü buraxmıllar deyə bağıraraq! əllərini divara vurub, qarşısından çəkilmələrini tələb etsədə, alınmırdı. Yazıq çox peman olmuşdu etdiyinə, düşünürdü Aylın artıq özünü bağışlamayacaqdı. Dilqəm Nicata sakit olmasını deyirdi. Fəda isə qapının önündə qollarını bir – birinə dolayıb, baxırdı şüphəli baxışlarla.