Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 4 онлайн

15 страница из 127

Nazlıda bunu anladı, – Dilqəmə: vardı məni sevən tək sadiq olan, səni tanıdığıma kimi. Dilqəm elə üzgün baxışlarla baxırdı ki Nazlıya, ciddi duraraq sözünə davam etdi. Səninlə tanışıb az vaxtdan qaçdı məndən, bir aydan onu balaca bir qız uşağıyla gəzən gördüm. Dilqəm pərt baxışlarla baxırdı Nazlıya. Dilqəm dözmədi, – Nazlıya: balaca qız uşağıylamı gəzirdi? – Dilqəmə: hə, məndə artıq onu ayırmaq istəmədim qızcığazdan. Biri – biriləriylə çox mehriban görünürdülər. Dilqəmin özünə şaşqın baxışlarla baxdığını görüb gülümsədi, canım mənim itim idi o.

Dilqəm elə bil nəfəs almağı unutmuşdu. Nazlının özüylə zarafat etdiyini anladı. Dərindən nəfəs alıb – Nazlıya: oha, az qala axlımı itirəcəkdim, canım mən sənin zarafatını yeyim, sən qarışıq. Dilqəm bakalı götürüb şərabdan içib, biraz rahatlandı. Nazlının özünü aldadaraq incitməsinə, gözlərini qıyıb baxdı, – Nazlıya: sən dayan canım. Mən sənin o şirin dilindən dişləyəçəm, Dilqəmi tərdə basmışdı.

Nazlı ğözlərini silib, Dilqəmə baxaraq sakit güldü, Dilqəm Nazlının gülməsinə sevindi. Yazığın üzü heç gülmürdü tanıdığından, – Nazlıya: demək itindən başqası olmadı. Nazlı başıyla olmadı deyə işarə edib, gülümsədi. Dilqəm sevindi sualının cavabını almasına. Nazlı – Dilqəmə: bəs sənin oldumu sevdiyin və ya xöşlandığın? – Nazlıya: olmadı canım, tək sən varsan həyatımda inan. Nazlı – Dilqəmə: məndən öncə oldusada səni qısqanmaram canım, gizlətməyinə gərək yoxdur, danış dürüst olmanı istəyirəm. Dilqəm – Nazlıya: gərçəkdən olmadı canım. Olsa deyərdim inan, aramızda yalan olmasını istəmədiyimçün soruşdum səndəndə.