Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 4 онлайн

46 страница из 127

Bahar – Cansuya: buyurun keçin, içəri keçdilər

Bahar uşağı gətirib Afət xanımı qucağına qoydu. Afət elə fikirə dalmışdı ki, qucağına uşağı qoyduğunda anladı, Sərdarın gəldiyinə sevindi, uşağı qucaqladı öpdü. Afət – uşağa: gəldinmi mənim balam? Aylın gəldimi? görməyən gözləriylə baxaraq, cavab gözlədi. Canasu dilləndi – Afətə: Afət xanım, Aylın xanım axşam gələcək işdən sonra. Afət baxdı yad səsə şüphə ilə, – dayəyə: siz kimsiniz? Canasu mehribanlıqla – Afətə: mən Sərdar bəyin dayəsiyəm Afət xanım, adım cansudur. Afət – Cansuya: anladım, Cansu xoş gəldin, – Afətə: xoş gününüz olsun Afət xanım. Bahar tez – Afətə: nənəsinə bax kim gəlmişşş, şirin bala gəlmiş, elə deyilmi? ohh qurban olaram özünə. Afətin başını qatmağa çalışdı, Afət çox istəyirdi Sərdarı, – uşağa: canım balam mənim darıxmışdım, xoş gəldin. Anası qoxulu balam mənim, uşağı oxşadı öpdü. Cansunun gözləri yaşardı bir anda, olanlardan xəbərdardı. Bahar – Cansuya: gedək Sərdarın otağını hazırlayaq, Afət xanım artıq burda qalacaqlar Aylınla Sərdar.