Читать книгу Acı həyat. Roman онлайн

18 страница из 89

Dənizlə Gülsümdə kafedən çıxıb maşına çatmışdılar, Dənizə zəng gəldi Uğurdan, tez açdı alo Uğur. Biraz qulaq asıb həyəcanlandı, nəə? sən nə danışırsan? hardasız indi? tamam gəlirəm. Dəniz – Gülsümə: heç yaxşı şeylər olmur, Gülsüm anlamadı. Dəniz qaçıb sükan arxasına əyləşib, – Gülsümə: sən Mələyə get tələs, tez qaza basdı getdi. Gülsüm anlamadı nə olduğunu, öz – özünə: nələr olur? həyəcanlandı. Tez taxsiyə əl edib saxlatdı, əyləşib getdi.

Səlimi xəstəxanay gətirmişdilər. Uğur qapının yanında dayanmışdı, üstünə Səlimin qanı bulaşmışdı. Qaçaraq Dəniz gəldi, Uğurun üstünü qanlı görüb həyəcanlandı. Səlim deyib qapıya baxdı, az qala özündən gedəcəkdi. Uğur tez tutub saxladı qucağında. Dəniz eşidirsənmi? yaxşıdı qorxma, üzünə şillə vurub bağırdı, yardım edin. Yaxından tibb bacları qaçıb gəldilər, baxıb – Uğura: bura palataya gətir. Uğur qucağına alıb Dənizi, tələsərək tibb bacısının ardınca apardı otağa.

Axşam olmuşdu. Səlimi həkimlər yardım edib özünə gətirə bilsələrdə, başından ciddi aldığı zərbədən başını tərpədib qalxa bilmirdi. Dəniz gözləri yaşlı oturmuşdu Səlimin yanında əlini tutub, Səlim dinmirdi. Dəniz çox üzgün idi olanlardan. Başını Səlimin sinəsinə qoyub ağladı hönkürüb. Səlim heyif alacaq baxışlarla baxdı.