Читать книгу Acı həyat. Roman онлайн
75 страница из 89
Mələk oturmuşdu bir tərəfdə, yazıq fikirə dalmışdı. Uğurun bu qədər özünə görə əziyyət çəkməsinə xəcalət cəkirdi. Yağış çiskiləməyə başladı, heç fikirdən ayılmadıda, fikirləşdikcə başında ağrı hiss edirdi. Üşüdü, skameykada dizlərini qucaqlayıb büzüşüb oturdu. Başını qaldırıb göy üzünə baxdı, bi ixtiyar gözlərindən yaş süzüldü. Yağış hər bir insanın ötüb – kecmiş yaxşı və pis günlırini təkrar xatırladır. Yaş süzülən gözlərini yumub dayandı, öz – özünə: Allahım nə olar canımı alda, axlımı alma. Mələk özü anlayırdı, bu yaddaşını itirmələrin sonu yaxşı olmayacaqdı. Telefonuna zəng gəlsədə heç baxmadı, açmadı.
Uğurda maşınla gəzib baxırdı, öz – özünə: hara getdin sən? Allahım yardım et mənə. Lənət olsun sənə Səlim, heyvan mərəfətsiz, əlini əsəbləşib sükana vurdu.
Axşam olurdu, nə Dəniz, nədə Uğur Mələyi tapa bilməmişdilər. Tərslikdən Uğurunda telefonu Mələkdə olduğundan, əlaqə saxlaya bilmirdilər.
Səlim işdən çıxıb maşınla evə gedirdi, yağış hələ kəsməmişdi, olanlardan çox əsəbi idi. Uğurun ona dediyi ağır sözün şokundan hələ çıxmamışdı. Birdən yolun kənarında skameykada oturmuş Mələyi gördü, qarşıda maşını saxladı güzgüdən baxdı. Başımın bəlası, istədi qaza bassın getsin, nə isə düşündü endi maşından. Maşının qapısını örtüb biraz baxdı, dərindən nəfəs alıb getdi. Gəlib qarşısında dayandı. Mələk tam batmış və dizlərini qucaqlayıb oturmuşdu. Səlim ətrafa baxıb – Mələyə: duydum yaddaşında problemin var. Ancaq bütün günü yağışın altında oturacaq qədər axlını oynatdığınada heç təcüblənmədim. Az başından xəstə deyilsən, qalan yerlərinidə sıradan çıxarıb heyifimi almadan gəbərəcəksən. Bitmədi səninlə işim, qalx səni dostunun evinə çatdırım. Yorma insaları, hər yerdə səni axtarıllar, Mələk heç baxmadıda. Səlim dərindən nəfəs alıb cibindən telefonunu çıxardı ki, Dənizə desin burda olduğunu. Baxdı telefonunun enerjisi bitmişdi, lənət olsun zibil. Sənə deyirəm qalx aparım, gördü heç cavabda vermir, getdi. Gəlib maşınına əyləşdi, biraz dayandı baxdı güzgüdən, öz-özünə: öl orda elə mənə nə? maşını işə saldı. Birdan güzgüdən təkrar baxdığında, bir – necə nəfər oğlanların bir- biriləri ilə zarafatlaşa, deyə – gülə gəldiklərini görüb dayandı. Oğlanlar gəlib Mələyə çatmağa az qalmış, bir – birinə nə isə dedilər. Avara olduqları bilinirdi, Səlim güzgüdən oların hərəkətlərinə baxırdı. Gəlib Mələyin sağ – solunda oturdular, birisi qarşısında ayaq üstə dayandı. Oturanın birisi qoluna toxunub, – Mələyə: gözəlim burda niyə oturmusan? Mələk onada cavab vermədi. Oğlan qolunu Mələyin boynuna qoydu, çox üzgün görünürsən gözəlim, kim qırdı səni? yenə Mələk susdu. Oğlan o birinə, bu laldımı? o biri ələ salıb – oğlana: həmdə kardı deyəsən, gülüşdülər. Bu vaxdı Səlim gəldi, – oğlana: çək o qolunu qızın boynundanda qırmayım. Oğlan ədayla baxdı, – Səlimə: çəkməssəm nə edərsən? baxdı. Bu arada arxadan azmış kimi, 7 nəfərdə oların tanışları gəldilər. Nə olub, problemmi var? Səlimdən soruşdu gələnlərdən birisi. Səlim ona məhəl qoymadan təkrar, – oğlana: son dəfə deyirəm çək qolunu. Səlim yaxşı bilrdi 10 nəfərlə çətin olacaqdı, ancaq artıq sözü tərs gəlmişdi olarla. Bu arda qaçaraq Uğur gəldi. Çatan kimi oğlanın qolunu Mələyin boynundan götürüb, ağzından yumuruq vurdu. Sənə demədilərmi çək qolunu? Uğuru vurmaq istəyirdilər, Səlim tutub birsinə tutarlı udar vurdu yıxdı. Mələk elə bil ayıldı, bir anlıq şaşqın baxdı, tanımadıqlarıyla yumuruq davasına cıxan Səlimlə – Uğura. Səlimlə Uğur oğlanları vururdular, arada bularada dəyirdi vurduqları. Səlimin ağzı – burnu qanamışdı. Uğur Səlimdən fərqli olaraq, yaxşı döyüşərək cavablarını verirdi. Oğlanları Səlimlə çətində olsa vurub, üstəliyirdilər birlikdə. Uğurun başı başqalarını vurmağa qarışmışdı. Səlimi ikisi tutdular, qarnına – ağzına vurmağa başladı başqa oğlan. Mələk baxdı, sakameykanın yanındaki zibil qabında boş şüşələr vardı. Qalxıb götürdü, Uğura baxdı, o bacarırdı qarşısındakıları üstələməyə. Biraz Səlimə baxdı, Səlimi oğlan pis – pis vururdu, ikisidə qollarından tutmuşdular. Mələk gəlib arxadan oğlanın başından şüşəni vurdu. Şüşə sındı əlində sınmış yarısı qaldı. Oğlan başını tutub əyilən an, Səlim qarnından təpik vurdu yıxdı. Qollarını tutuanlarıda vurdu, qıraq etdi özündən. Arxadan başqası Mələyi vurmaq istəyirdi, o an cəld Səlim tutdu imkan vermədi. Oğlanı tutub yaxşıca yumuruqladı, artıq halları qalmamışdı, durub qaçdılar ki vurulmasınlar. Bir neçəsi yerə yıxılıb qalmışdı, Uğur olara yaxşıca təpik vururdu əsəbindən. Səlim gəlib çəkdi, – Uğura: bəsdi, gedək burdan polis gəlincə. Uğur elə əsəbləşmişdi ki, qayıdıb təkrar vururdu oları. Səlim zorla çəkib bağırdı, – Uğura: dedim bəsdi. Uğur dərindən – dərindən nəfəs alıb əsəblə baxdı Səlimə. Gəlib Mələyin qolundan tutub, yaxşıanmı? Mələyin əlindən sınmış şüşəni götürüb kənara atıb, qucqlayıb bağrına basıb tutdu. Qorxma keçdi, Mələk elə keyləşmişdi ki, Səlimin burda nə işi vardı? uşaq kimi Uğuru qucaqladı. Səlimdə gördü Mələk qorxmuş uşaq kimi Uğura qısılıb qucaqladı. Keçdi canım keçdi, Uğur Mələyi qucaqladığında anladı batmışdı. Tez əynindən pencəyini çıxarıb çiyninə saldı, gəl gedək üşümüsən. O arada yıxılandan birisi qalxdı, görmədilər onu Səlimlə Uğur. Cibindən pıçaq çıxarb açdığında Mələk baxdı, arxadan gəlib Səlimi vuracaqdı. Mələk qəfil Uğurdan qaçıb Səlimi qucaqlayıb tutub bu tərəfə fırladığı an, pıçağın qarşısında özü qaldı. Alçağın vurduğu pıçaq arxadan böründən tutdu. Hər şey bir anda olduğundan, Uğur gördüyündə geç oldu. Uğur tez qaçıb oğlanın əlindən pıçağı götürməkçün qolunu burdu yıxdı, qırdı əlini. Səni şərəfsiz öldürmərəmmi? yerə yıxılıb zarıyan alçağın ağzına – ağzına vurmağa başladı. Səlimdə o anda Mələyin belindən qucaqlamışdı, hiss etdi isti qanını əlinə baxdı. Analdı yaralnmışdı özünün qarşısına keçərək, Mələyin üzünə baxdı. Mələk Səlimdən sürüşüb yıxılacaqdı, tutudu qoymadı. Quçağına alıb bağırdı, – Uğura: Mələk yaralıdır. Uğur alçaq özündən getsədə hələdə vururdu, dönüb baxdı Səlimin qucağndakı Mələyə. Tez gəlib baxdı, – Mələyə: Mələk məni duyursanmı? ikisidə qorxmuşdular. Səlim – Uğuar: tələs aparaq xəstəxanaya, Uğur hələ Mələyi səsləyirdi. Səlimin qucağından almaq istəyirdi. Səlim təkrar bağrdı, Uğur qız qan itirir dedim tələs. Qucağında Mələklə öz maşınına tərəf qaçdı. Uğurda qaçaraq gəlib arxa qapını açdı ki, Mələyi qoysun. Səlim Mələyi qoyub yanında əyləşincə, tez öz köynəyini çıxardı. Mələyin yanında əyləşib böyrünə tutdu ki, qanı çox axmasın. Uğur qapını örtüb qaçıb sükan arxasına əyləşdi, tələsərək maşını işə salıb qaza basdı. Yol boyu tez – tez güzgüdən baxaraq, Mələyi səsləyirdi. Səlim Məlyin böyrünü köynyi ilə tutub, özünə qısıb tutmuşdu. Uğur maşını sürəətlə idarə edirdi, döz dostum döz, indi çatırıq.