Читать книгу Acı həyat. Roman онлайн

76 страница из 89

Axşam olmuşdu, Dənizlə Gülsüm Uğurun evinə gəlmişdilər. Məcbur yalan danışmışdılar Uğurla Mələk kinoya gediblər, guya Mələyin biraz başı qarışsın filan. Yazıq qadın inanmışdı, – olara: getsinər qızım, mən Uğurla qızımın getməsinə narazılıq etmirəm. Uğur bizə çox dayaq olur, mərəfətli oğlandır, xətrini öz evladım qədər istəyirəm. Dənizə qardaşından zəng gəldi, Dəniz telefona cavab verdi, alo Səlim. Biraz qulaq asdı, bildirməməkçün – olara: qadaşmdır, qalxıb mətbəxtdə getdi. Səlim sən nə danışırsan? yavaş danışırdı duymasın anası. Dəniz həyəcan keçirirdi Səlim Mələk haqda dediyində. Səlim mənə yalan danışma. Səlim sən etmədin de nə olar, gözləri yaşardı. Biraz qulaq asıb, tamam mən indi gəlirəm ora. Telefonu söndürüb əliylə ağzını tutub dayandı, göz yaşını silib özünü toparladı. Gəldi – olara: mən evə getməliyəm, arvad anladı – Dənizə: qızım sən ağladınmı? Dəniz kövrəldi. Əliylə üzünü tutub ağladı, Gülsüm tez qalxıb gəlib qucaqladı. Arvatda qalxdı, – Dənizə: qızım birşeymi oldu? Dəniz göz yaşını silib – olara: evdə qardaşımla, atam davalaşmış. Ona görə pis oldum, arvad ah çəkdi, can qızım ağlama, olur ata – oğul arasında belə şeylər. Yazıq arvad özüdə pis oldu. Gəlib Dənizin göz yaşlarını sildi, alama qızım ürəyinə salma belə şeyləri. Gülsümün elə bil ürəyinə dammışdı, bu Mələklə əlaqədardı. Dənizə sual dolu baxışlarla baxdı. Dəniz işarə etdi ki sonra zəng edəcəm. Sən xalayla qal bacım mən gedim bir baxım, tez getdi. Arvad ardınca baxıb, – Gülsümə: anasız qızlar yazıq olurlar, can qızım can. Gülsüm keçib əyləşib baxdı şüphə dolu baxışlarla, arvad şüpələnməsin deyə Dənizində ardınca gedə bilmədi.